Beeldend kunstenaar Karina Beumer zoekt een vervanger voor zichzelf

In dit artikel:

Beeldend kunstenares Karina Beumer plaatst uit vermoeidheid en het steeds sterker wordende succes een opmerkelijke vacature: een vervanger voor zichzelf. In de documentaire die haar experiment volgt, stromen sollicitaties binnen; de kandidaten nemen in soms komische, soms ontroerende scènes taken over zoals een expositie organiseren, in het atelier werken, koffiedrinken met haar moeder en de hond uitlaten. Meerdere ‘Karina’s’ worden tegelijk ingezet terwijl de echte Beumer vanuit een soort controlekamer — een visuele metafoor voor het moderne bewustzijn — hen met elektronische knoppen dirigeert.

De film onderzoekt of zo’n delegatie rust kan geven. In plaats daarvan levert het alleen nieuwe verplichtingen en kansen op: meer productie schept weer meer verwachtingen en leegte die snel opnieuw wordt ingevuld. De documentaire komt het meest tot leven in de kleine portretten van de vervangers; hun motivatie raakt aan diepere verlangens naar erkenning. Een sollicitant zegt: “Ik wil Karina Beumer zijn. Omdat ik nu helemaal niks ben. Ik ben niemand.” Die uitspraak maakt voelbaar waarom zoveel mensen bereid zijn even iemand anders te worden.

Het project fungeert als spiegel voor hedendaagse productiedruk en identiteit: succes is niet per se bevrijdend, en vervanging blijkt geen simpele uitweg voor innerlijke onrust.