BBB'er Henk Vermeer omarmt "palingpopulist" - kartel verliest greep

In dit artikel:

Tijdens een recent tv-debat noemde GroenLinks‑voorman Jesse Klaver ex‑CDA‑politica Mona Keijzer een "palingpopulist" om haar als gladde opportunist weg te zetten. Dat plan keerde zich echter tegen hem: Keijzer omarmde de term, en BBB‑voorman Henk Vermeer zette er luchtig een foto van gerookte paling bij, waarmee het bedoelde schrikbeeld van het politieke establishment juist scheefgetrokken werd.

De columnist legt uit waarom die strategie niet werkte. Keijzer wordt neergezet als iemand die niet glibbert maar eerder principieel acteerde: in 2021 stelde zij als staatssecretaris openlijk kritische vragen over het coronabeleid en werd daarvoor op staande voet ontslagen — volgens de auteur een daad van oprechtheid in plaats van politiek geslip. Door het scheldwoord zelf te gebruiken, herwinnen Keijzer en Vermeer de beeldvorming en ondermijnen ze volgens het artikel de macht van het zogenoemde "kartel" — het gevestigde politieke midden dat afwijkende stemmen wil marginaliseren.

De tekst beschrijft dit als onderdeel van een breder patroon: stigmatisering en framing door gevestigde partijen werken steeds minder; kiezers zouden zich minder herkennen in figuren als Klaver, Jetten en Kaag en juist meer in politici die zich als volksvertegenwoordigers presenteren. De columnist noemt Klaver ironisch de belichaming van de kritiek die hij anderen maakt — gladde taal, morele superioriteit en inhoudsloze beloften — en ziet het omarmen van het label door Keijzer/Vermeer als bewijs dat het klassieke narratief zijn grip verliest.

Kort: wat bedoeld was als veroordeling van een tegenstander veranderde in een succesvolle omkering van het frame, waarmee de betrokkenen hun politieke imago versterkten en de columnist concludeert dat het traditionele politieke bestuur hierdoor steeds kwetsbaarder wordt.