Bassiehof - Handelen Hamer en Van Huffelen is slechte reclame voor PvdAGL en D66
In dit artikel:
Voormalig DWDD-eindredacteur Dieuwke Wynia en Radboud-docent Harry Pettit staan centraal in een bredere discussie over wederzijdse verantwoordelijkheid van mediabestuurders en partijprominenten bij meldingen van grensoverschrijdend gedrag. Wynia publiceerde recent een update waarin ze stelt dat haar stalkende financieel directeur ook andere vrouwen lastigviel en dat de huidige BNNVARA-leiding pas contact zocht nadat vrouwenrechtenprogramma Vandaag Inside zich ermee bemoeide. In een aanvullend bericht zegt Wynia dat zij dit probleem al in 2023 meldde bij leden van de Commissie Van Rijn, onder meer aan Mariëtte Hamer en Femke Laagland, maar dat daar geen opvolging uit voortkwam.
Parallel daaraan zorgt Radboud-docent sociale geografie Harry Pettit voor commotie door betrokkenheid bij gewelddadige pro-Palestina-acties en provocerende uitlatingen op sociale media. Een recent veel gedeelde petitie roept Radboud-bestuur en D66-voorzitter Alexandra van Huffelen erop aan om aangifte tegen Pettit te overwegen; critici zien zijn online activiteiten als een soort “namenlijst” voor denkbeeldige tribunalen. Van Huffelen — sinds november vorig jaar landelijk voorzitter van D66 en sinds februari bestuursvoorzitter van de Radboud Universiteit — heeft nog geen aangifte gedaan en veroordeelde recent ingrijpen van minister van Onderwijs Gouke Moes als onjuist, terwijl oud-minister Robbert Dijkgraaf vorig jaar universiteiten juist opriep op te treden en aangifte te doen bij antisemitische incidenten of uit de hand gelopen Gaza-protesten.
De columnist wijst op ongemakkelijke dubbelrollen: Hamer heeft een officiële rol als regeringscommissaris tegen seksueel geweld en staat politiek dicht bij PvdA/GroenLinks, terwijl Van Huffelen zowel partijleider als universitair bestuurder is. De zaak roept vragen op over consistentie: partijen en bestuurders die harscher optreden verwachten, lijken terughoudend als het eigen mensen betreft. De schrijver suggereert dat lijsttrekkers en NPO-bestuurders nog opheldering kunnen geven in aanloop naar de verkiezingsdebatten.