Australische 'Gen-Z-magneet' Hannah Ferguson (27) maakt politieke betrokkenheid cool
In dit artikel:
De 27‑jarige Hannah Ferguson, een invloedrijke Australische politieke contentmaker, ligt opnieuw onder vuur nadat ze op Instagram reageerde op de moord op de Amerikaanse activist Charlie Kirk. Haar post — waarin ze zei dat ze niet blij was met de moord maar ook dat geweld soms nodig is — leidde tot massale haatreacties en doodsbedreigingen, waarna ze haar account afschermde. Het incident toont de keerzijde van haar snelle stijging tot een van de meest zichtbare stemmen onder jonge, progressieve Australiërs.
Ferguson staat aan het hoofd van Cheek Media, een mediaplatform dat ze in 2020 opstartte en dat groeide van een paar honderd volgers tot ruim 290.000 verspreid over Instagram, TikTok, een podcast en Substack. Tijdens de recente federale verkiezingen bleek haar bereik groot genoeg om twijfelzaaiende jongeren te mobiliseren: in de week voor de stembusgang werden haar posts ruim twintig miljoen keer bekeken. Analisten en politiek waarnemers schrijven mede aan influencers als Ferguson bij dat premier Anthony Albanese de overwinning behaalde, omdat veel Gen Z’ers en millennials politieke informatie via leeftijdsgenoten op sociale media zoeken in plaats van via traditionele media.
Ondanks haar publieke profiel verzet Ferguson zich tegen het label “influencer”. Ze zegt dat dat woord door conservatieve media — met name de krantenketen van Rupert Murdoch — als scheldwoord wordt gebruikt om jonge, kritische vrouwen te kleineren. Haar expliciete doel: een progressief tegengeluid bieden tegen de dominantie van Murdoch‑gestuurde berichtgeving in Australië. Ze wil provoceren en informeren tegelijk en positioneert zichzelf bewust als partijkiezende commentator, niet als neutrale journalist.
Haar stijl mengt luchtigheid met serieuze onderwerpen. De podcast Big Small Talk combineert politieke thema’s (zoals de Amerikaanse immigratiedienst ICE of Iran) met popcultuur en persoonlijke gesprekken, een aanpak die ze vergelijkt met het verstoppen van groenten in een spaghetti bolognese: voedzaam én smakelijk. Ook activismecampagnes zijn speels en direct; voorafgaand aan de verkiezingen verkocht ze shirts met anti‑Peter Dutton‑slogans om conservatieve stemmen tegen te gaan.
Monetair steekt Ferguson conventioneel influencerwerk anders in: ze promoot één seksspeeltje als vaste sponsor, met een feministische insteek op de verpakking: genot als politiek. Die keuze leverde kritiek op, maar ook een duidelijke inkomstenstroom en een aandachtspunt: ze wil consistent achter de producten staan die ze aanbeveelt. Tegelijk is haar publiek door de jaren heen ouder geworden; ze heeft nu relatief veel 55‑plussers onder haar volgers, wat volgens haar bewijst dat haar boodschap verder reikt dan alleen Gen Z.
Fergusons achtergrond ligt ver van de politieke hoofdsteden: opgegroeid in het conservatieve stadje Orange, bezocht ze als tiener het parlement en raakte gefascineerd door het kiesstelsel. Een studiebeurs voor rechten in Brisbane veranderde haar denkkader en zette haar op een pad van publieke betrokkenheid. Ze benadrukt dat ze wil dat volgers weten waar zij voor staat, zodat mensen goed geïnformeerd hun eigen mening kunnen vormen.
De toegenomen zichtbaarheid brengt ook kwetsbaarheid: fans zien haar als een vriendin, wat commerciële en emotionele druk oplevert. Ferguson kondigde aan zich in 2028 verkiesbaar te willen stellen voor de Senaat als onafhankelijke, met ambitie misschien ooit premier te worden. Ze noemt Jacinda Ardern als politiek voorbeeld. Haar strijd tegen de invloed van Murdoch ziet ze deels als succesvol: de grote mediatalen bepalen nog wel de onderwerpen, maar niet langer automatisch de verkiezingsuitkomsten.