Asschers flutwerk kost de FNV tientallen duizenden euro's per maand
In dit artikel:
De Ondernemingskamer heeft het verzoek van Diederik Asscher, toezichthouder bij de FNV, om extra bevoegdheden afgeworpen en scherp geoordeeld over de slordige juridische onderbouwing van zijn dossier. De rechtbank vond het verzoek onzorgvuldig — met verwijzingen naar niet-bestaande wetsartikelen — en wilde Asscher niet de formele macht geven om een statutenwijziging eenzijdig door te drukken. De rechter benadrukte dat ingrijpen alleen met grote terughoudendheid mag en gaf de voorkeur aan een oplossing binnen de organisatie zelf. Als partijen er niet uitkomen, moet Asscher op 17 december 2025 opnieuw voor de Ondernemingskamer verschijnen.
Centraal in het conflict staat Asschers poging om de interne besluitvorming van de FNV te veranderen: hij wil de invloed van leden en het Ledenparlement inperken en meer professionele zeggenschap mogelijk maken, inclusief een voorzitter die niet door leden wordt gekozen. Dat stuit op fel verzet. Het Ledenparlement trad tijdens de zitting opvallend constructief op, terwijl Asscher volgens de rechtbank onvoldoende onderbouwde antwoorden gaf en herhaaldelijk overleg met interne gremia afwees. De rechter beval Asscher wél om serieus in gesprek te gaan met het Ledenparlement en andere geledingen en hun voorstellen mee te nemen in een gezamenlijk plan.
Financiële schade speelt een belangrijke rol in het verhaal. De procedures rond Asschers plannen kosten de vakbond tienduizenden euro’s per maand aan juristen- en toezichthouderfacturen, betaald uit ledencontributies; de totale schade loopt volgens de tekst in de miljoenen. Die kosten en de publieke ruzie hebben het vertrouwen binnen de bond verder aangetast.
De rechtszaak maakte ook duidelijk dat de verhouding tussen bestuur, directie en leden gespannen is. Het Ledenparlement sprak op 7/8 oktober 2024 wantrouwen uit over het functioneren van de directie en het management, nadat een regeling over ongewenst gedrag was vastgesteld zonder voldoende betrokkenheid van bestuur en leden. Volgens critici speelt de directie een dominante rol en wordt het democratische karakter van de vakbond in gevaar gebracht — een zorg die Asscher zegt te willen adresseren, maar volgens tegenstanders op autoritaire wijze.
Het conflict escaleert ook retorisch: Asscher gebruikte dreigende beeldspraak (het zogenoemde “zwaard van Damocles”) om de invloed van leden in onderhandelingen aan te kaarten, terwijl zijn tegenstanders hem verwijten leden en vrijwilligers te diskwalificeren en te criminaliseren. Tijdens de zitting werd zijn presentatie van aanhangers als een “fanclub” en het achterwege blijven van inhoudelijke uitwerking door de rechter kritisch ontvangen. Vervolgens startte Asscher een mediacampagne die volgens critici de uitspraak verdraait.
De conclusie in het artikel is onomwonden: Asscher ontbreekt het draagvlak en de democratische werkwijze om de FNV te hervormen zonder interne betrokkenheid; zijn aanpak bedreigt de samenhang van de bond en kan tot splitsing leiden. Als oplossing pleit de tekst voor een herstart met nieuwe, onafhankelijke toezichthouders die boven de organisatie staan en rekening houden met de historische rol van ledenparticipatie binnen de vakbeweging.