-Arash Mashadi- Vervuilen mag, zolang je maar belasting betaalt!

In dit artikel:

In Nederland beschrijft het stuk het huidige klimaatbeleid als een morele show waarin betalen het enige echte sacrament is. De hoofdrolspelers—Jesse Klaver, Rob Jetten en Frans Timmermans—worden neergezet als predikers van een nieuw geloof: burgers moeten offers brengen in euro’s via belastingen, heffingen en subsidies, terwijl critici snel worden weggezet als “klimaatontkenners”.

De kritiek richt zich op twee zaken: hypocrisie en herverdeling. Politici die streng oproepen tot gedragsverandering vliegen zelf vaak internationaal, terwijl gewone Nederlanders worden geconfronteerd met hogere tarieven en nieuwe heffingen. Grote bedrijven zouden ondertussen profiteren van emissiehandel en marktmechanismen, waardoor de last vooral bij de middenklasse en modale inkomens terechtkomt.

Het artikel trekt ook een instrumentele conclusie: CO₂-politiek is steeds meer een handelswaar geworden en minder een middel om het klimaat wezenlijk te beïnvloeden — Nederland kan zelf weinig veranderen aan de wereldwijde temperatuur, maar kan wel inkomsten innen door schaarste van emissierechten. De toon is cynisch: vervuiling blijft mogelijk zolang men bereid is te betalen, en beleid wordt vooral gezien als budgettaire in plaats van milieutechnische maatregel.

Kortom: het betoog beschuldigt de Nederlandse klimaatpolitiek van morele retoriek en economische herverdeling, met onevenredige lasten voor burgers en voordelen voor grotere actoren.