Appelgebak, gehaktballen en een rijke geschiedenis: het Witte Huis in Zeegse tikt de 70 aan
In dit artikel:
Midden in Zeegse viert het Witte Huis dit weekend zeventig jaar als vaste rustplek voor wandelaars en dorpsgenoten. De zaak begon in 1955 als klein bruincafé door opa Wietze Bult en groeide onder invloed van familie en toerisme uit tot een geliefd grand café en later restaurant; maandag is er een minifestival voor vaste gasten, personeel en buurtbewoners.
De huidige eigenaren zijn broers Roelof (62) en Wietze-Jan Homan (56). De familiegeschiedenis loopt via tante Marie en moeder Jannie naar Geert, een voormalig melkboer uit Zeijen die het pand grondig liet verbouwen en het aanbod uitbreidde — de gehaktballen en schnitzels werden lokale klassiekers. De zaak speelde slim in op het bezoekersverkeer: wandelroutes en oriënteringslopen met warme maaltijden bij terugkomst trokken veel publiek.
Na het plotselinge overlijden van Geert in 1995 namen de broers de zaak samen over. Ze breidden uit met een grote zaal voor feesten en bruiloften, wat de inkomsten versnelde. Toen uit eten gaan populairder werd en de broers minder wilden leven van nachtwerk, koos men in 2014 voor een ingrijpende verbouwing: het bruine café werd omgevormd tot een iets chiquer maar huiselijk restaurant, met een professionele keuken die in 2019 nogmaals vernieuwd werd.
De coronaperiode bleek een proef op de som: net na een investering moest het etablissement in maart 2020 sluiten. Snel schakelen en afhaalconcepten, plus een kiosk met hotdogs, wafels en de befaamde gehaktballen, hielden het bedrijf in beweging en trokken wandelaars aan die onderweg iets wilden meenemen. Sinds twee jaar is de focus definitief op restaurantvoering; de voormalige grote zaal is omgebouwd tot een huiskamerrestaurant en de openingstijden zijn strak: 10.00–22.00 uur.
Organisatorisch is er een duidelijke taakverdeling (Roelof technisch, Wietze inkoop en planning) en een hecht teamgevoel: met 44 medewerkers, waaronder zes koks, wordt alles in onderlinge samenwerking gedaan. De vierde generatie staat klaar: Wietzes zonen worden ingewerkt, maar de broers verwachten de volledige overdracht pas over enkele jaren. Het jubileum benadrukt continuïteit: gasten die al sinds de begintijd komen, blijven terugkomen — reden genoeg om het 70-jarig bestaan uitbundig te vieren.