Anna (14) blijft altijd als baby, toch krijgt ze plots veel minder zorg: vader Jonas vreest zijn baan te moeten opzeggen

In dit artikel:

Het 14-jarige dochtertje van Jonas Baart heeft een verstandelijke en/of lichamelijke beperking waardoor ze qua verzorging altijd als een baby zal blijven, maar onlangs is er plots besloten dat zij veel minder professionele hulp krijgt. De maatregel kwam onverwacht en dwingt het gezin om taken die voorheen door zorgverleners werden gedaan, nu zelf op te pakken. Jonas zegt dat hij er ’s nachts wakker van ligt en vreest voor de effecten op zijn gezin: „Ze maken gewoon gezinnen kapot.”

Anna is niet het enige kind dat met zo’n ingreep te maken krijgt; ook andere gezinnen blijken hard geraakt door vergelijkbare besluiten. De veranderingen vergroten de zorgdruk voor ouders, verhogen emotionele en fysieke belasting en kunnen leiden tot onzekerheid over continuïteit van noodzakelijke zorg.

Dergelijke dossiers spelen vaak in een breder krachtenveld van beleidswijzigingen, indicatiebeoordelingen en financiële druk op zorginstanties, waardoor gezinnen plots minder ondersteuning ontvangen. De zaak illustreert de kloof tussen de zorgbehoefte van langdurig afhankelijke kinderen en wat het systeem op dit moment biedt, en roept vragen op over verantwoordelijkheid, draagkracht van ouders en de bescherming van kwetsbare gezinnen.