Anis Hadj Moussa doet altijd wat in hem opkomt: wat de wonderlijke pleintjesvoetballer zo bijzonder maakt
In dit artikel:
Anis Hadj Moussa stal zaterdagavond in De Kuip opnieuw de show: de Feyenoord-aanvaller besliste het duel met Heerenveen met een goal, toonde een fraaie hoogstand en kreeg later ook nog een rode kaart. Zijn optreden vatte treffend samen waarom hij zo’n opvallende figuur is in het Nederlandse voetbal: inventief, spektaculair en onvoorspelbaar.
De oorsprong van zijn spelstijl ligt niet in een chique jeugdopleiding maar op de pleintjes van Emerainville, een buitenwijk ten oosten van Parijs. Daar ontwikkelde hij zijn techniek tussen kinderen met wortels in Algerije, Marokko, Senegal en andere landen — een straatvoetbalcultuur die ook centraal staat in de documentaire Ballon sur Bitume, waar spelers als Riyad Mahrez een rol in hebben. Die achtergrond verklaart de neiging van Hadj Moussa tot improvisatie: onverwachte balbeheersing, hoogstandjes en dribbels die even vaak leiden tot briljante acties als tot balverlies.
Hadj Moussa is een migrantenzoon uit een Algerijns gezin en doorliep geen klassieke talentenfabriek. Na jeugdjaren bij US Torcy en een periode bij de beloften van RC Lens viel hij op door zijn onconventionele gedrag en wisselende discipline; bij Lens werd hij als 19‑jarige al eens op de bank gezet vanwege onoplettendheid. Na het aflopen van zijn contract hield hij zich eerst staande in het lagere Belgische voetbal (Olympic Charleroi), waar hij alsnog de aandacht trok. Via een korte periode bij Patro Eisden en een huurperiode bij Vitesse belandde hij voor circa 3,5 miljoen euro bij Feyenoord.
Bij Feyenoord wisselen momenten van grootse flair — in de Champions League tegen clubs als Manchester City en Benfica zag je zijn potentie — zich af met matige optredens tegen kleinere tegenstanders. Die tweedeling maakt hem zowel aantrekkelijk als problematisch voor trainers: laat je hem vrijuit spelen en hoop je op inspiratie, of probeer je hem te temmen tot een stabiele teamspeler? Critici wijzen op egoïstisch spel en inconsistente inzet; bewonderaars prijzen zijn creativiteit en onvoorspelbaarheid. Ook in de nationale selectie van Algerije is hij inmiddels zichtbaar: recent viel hij in in een WK‑kwalificatiewedstrijd tegen Guinee als vervanger van aanvoerder Riyad Mahrez.
Feyenoord nam de gok op het ruwe diamant — voorlopig met rendement. Zijn rode kaart tegen Heerenveen illustreert dat zijn spelbeeld niet alleen bestaat uit magische momenten, maar ook uit impulsiviteit. Hadj Moussa blijft daarmee een speler die de balans zoekt tussen straatvoetbal‑aanvalskunst en de eisen van het profvoetbal — een zeldzame persoonlijkheid die bewijst dat sommige talenten nog steeds uit de pleintjes kunnen komen.