Angst voor doorlekken leeft in veel sporten: 'Geef keuze voor donkere broekjes'
In dit artikel:
Gynaecoloog en medeoprichter van Sport & Gyn Floor Sijbrandij pleit ervoor dat sportvrouwen altijd de keuze krijgen om donkere shortjes te dragen. Haar reactie volgt op nieuws uit Scandinavië: handbalsters uit Zweden, Noorwegen en Denemarken vragen de internationale handbalfederatie IHF toestemming om altijd donkere shorts te mogen dragen omdat zij bang zijn door te lekken tijdens hun menstruatie. Sijbrandij zegt dat die angst vreselijk kan afleiden en dat verplicht lichte of witte kleding bij veel sporten onnodige stress veroorzaakt.
De kwestie speelt niet alleen in handbal, maar ook bij hockey (witte rokjes), judo (witte pakken), ballet en volleybal waar korte, lichte broekjes gebruikelijk zijn. Voor een groep sporters met hevig bloedverlies leidt onvoorspelbaarheid van de menstruatie tot constante zorgen over doorlekken, tamponpositie en pijn — factoren die voorbereiding en prestatie verstoren. Sijbrandij wijst erop dat menstruatie nog steeds vaak taboe blijft in teams, maar dat het benoemen van die angst gesprekken en oplossingen op gang kan brengen.
Meerdere voorbeelden illustreren het probleem: triatlete Emma Pallant-Browne kreeg in 2023 veel aandacht toen zij zichtbaar doorlekte tijdens een lange race en publiekelijk uitlegde dat geen tampon het urenlange inspanning betrouwbaar stopt. Oranje-aanvaller Vivianne Miedema vertelde dat ze tijdens wedstrijden regelmatig doorlekangst ervaart; bij Arsenal gebruikten speelsters een codewoord ("pineapple") om elkaar te waarschuwen.
Er zijn al verschuivingen richting praktische aanpassingen: sinds 2023 mogen vrouwen op Wimbledon donkere onderbroeken of shorts dragen onder het witte tenue, en het Engelse vrouwenelftal koos dat jaar voor blauwe in plaats van witte broekjes. Ook clubs als Manchester City en West Bromwich Albion spelen niet meer in witte broekjes. Bij nieuwkomer Hera United in de Vrouwen Eredivisie wordt het thuistenue herzien: oprichter Marieke Visser zegt dat de selectie meebeslist en dat speelsters mogen kiezen.
Sijbrandij ziet keuzevrijheid en openheid als noodzakelijke stappen: minder taboe maakt begrip en concrete aanpassingen mogelijk, waardoor vrouwelijke sporters zich minder afgeleid en meer op hun prestatie kunnen richten.