Andere Tijden: dagblad Trouw verklaart oorlog aan Marokkaanse zwembadterreur
In dit artikel:
Ik bezocht Spakenburg en schilder de plaats neer als een typisch Hollands dorp: charmant qua ijs- en eethuizen, maar volgens de columnist ook gesloten en erfelijk verbonden; veel achternamen lijken volgens hem uit dezelfde familie huishouding te stammen. Culinaire hoogtepunten waren ijssalon De Spatel (een opvallende smaakcombinatie van gerookte paling, groene kool en makreelslagroom) en Indisch eethuis Podomoro met de ‘Bali Burger’. Het strandje Het Kleine Zeetje in Bunschoten-Spakenburg wordt als rustpunt omschreven, met voornamelijk buitenlandse arbeidskrachten als badgasten.
De tekst wijkt snel af naar bredere sociale observaties en controverse. De auteur vergelijkt Spakenburg met Tel Aviv (in esthetische zin) en behandelt bevolkingsgenetica en isolatie; die overpeinzingen leiden naar het verhaal van de IJsland-app ÍslendingaApp, bedoeld om incest door genealogische checks te helpen voorkomen. Daarna verschuift de focus naar een veel beladen thema: overlast en geweld in Amsterdamse zwembaden, waarbij hij uitvoerig terugblikt op incidenten, beleidsreacties en mediaverslaggeving.
Centrale casus is een recente mishandeling van een beveiliger in het De Mirandabad, waarbij twee mannen zijn aangehouden en de politie nog naar anderen zoekt. De schrijver speculeert over motieven en achtergrond van de daders en maakt daarbij stevige generaliserende uitspraken over Marokkaanse Nederlanders; dergelijke passages zijn beladen en zetten een veroordelende toon neer richting die bevolkingsgroep. De columnist verwijst ook naar berichten over Marokkaanse vrouwen die in Marokko op stranden geweigerd zouden worden en gebruikt dat om publieke verontwaardiging en media-aandacht te bekritiseren.
Historische context wordt gegeven: De Mirandabad kende al eerder problemen (o.a. 2014), waarna een zwembadpas voor 14-plussers werd ingevoerd om overlast te bestrijden; dat systeem bleek problematisch en is later op advies van de privacy- en gegevensautoriteit afgeschaft wegens bezwaren rond discriminatie en privacy. Ook het trotse Amstelveense recreatiebad De Meerkamp kreeg volgens gerapporteerde onderzoeken te maken met ernstige aantijgingen: aanrandingen, een zwarte lijst van overlastgevers en veiligheidsproblemen, vaak gekoppeld in de toenmalige berichtgeving aan jongens van Marokkaanse afkomst. Het Sloterparkbad in Amsterdam-West werd zelfs tijdelijk gesloten vanwege structurele overlast en bedreigingen richting personeel.
De columnist betreurt dat er naar zijn indruk op bestuurlijk en gemeentelijk niveau weinig structureel gebeurt om de problemen in zwembaden tegen te gaan, en uit felle kritiek op de media en bepaalde kranten (met name Trouw), die volgens hem van signaalfunctie veranderden in een meer politiek-correcte of zwakke berichtgeving. Hij citeert oude Trouw-reportages uit de jaren negentig die destijds harde conclusies trokken over overlast en cultuurverschillen, en gebruikt dat als maatstaf voor hoe het journalistieke landschap zou zijn veranderd.
Kort gezegd: de tekst combineert een toeristische beschrijving van Spakenburg en lokale eetadressen met een breder, politiek geladen betoog over integratie, openbare orde en media. De toon is provocerend en bevat generaliserende, stereotype en soms kwetsende taal richting bepaalde groepen; dat maakt de column zowel een persoonlijke impressie als een controversiële sociale kritiek op hoe Nederland omgaat met cultuurverschillen en veiligheidsproblemen in publieke voorzieningen.