Amsterdam verandert in openlucht-vuilnisbelt: Halsema stuurt boetes in plaats van vuilnismannen!
In dit artikel:
In Amsterdam klaagt de auteur dat de stad steeds meer lijkt op een vervallen metropool: voertakken die volstaan met vuilniszakken, ratten op straat en een penetrante stank op warme dagen. De kritiek richt zich vooral op het stadsbestuur onder burgemeester Femke Halsema (GroenLinks). In plaats van extra middelen in reiniging en afvalinzameling te steken, zouden ambtenaren vooral inzetten op handhaving: toezichthouders speuren naar fout gestalde vuilniszakken om boetes uit te delen. Volgens het stuk is dat symptoombestrijding — bestuurders analyseren en bestraffen gedrag, maar lossen de logistieke en organisatorische tekortkomingen niet op.
Het artikel verwijst naar een NOS-reportage en noemt ook gedragswetenschapper Kees Keizer, die het probleem als een «veelkoppig monster» betitelt en zegt dat afval meer afval aantrekt. De schrijver vindt dit voor de hand liggend en benadrukt dat de eenvoudigste remedie al eeuwen bekend is: het vuil weghalen. In plaats daarvan ontstaat een vicieuze cirkel: containers zijn vaak vol, bewoners zetten daarom zakken naast de bak en riskeren vervolgens een boete als handhavers langskomen. Dat wordt ervaren als afwenteling van de kerntaak van de gemeente op burgers die al hoge belastingen en afvalstoffenheffingen betalen.
Een specifieke oorzaak die in het stuk wordt aangewezen is het nieuwe statiegeldbeleid dat blikjes en kleine flesjes omvat. Daardoor zouden zakken vaker worden opengetrokken door mensen die het statiegeld willen innen, wat de overlast vergroot. De auteur legt de schuld deels bij beleid vanuit Den Haag (genoemd worden D66 en ChristenUnie) en bij Amsterdamse keuzes om geld te besteden aan zaken als diversiteits- en klimaatadviseurs, herdenkingsprojecten en culturele initiatieven, in plaats van aan extra vuilniswagens en schoonmaakpersoneel.
Het betoog is politiek geladen: Amsterdam wordt verweten prioriteiten verkeerd te stellen en symbolische, «linkse» maatregelen te verkiezen boven basisdienstverlening. De voorgestelde oplossing is simpel geformuleerd: investeren in inzameling — meer voertuigen en mensen — en stoppen met het verplaatsen van verantwoordelijkheden naar burgers via boetes en gedragscampagnes. Het stuk sluit af met een oproep om een petitie te tekenen voor «schoon, veilig en beschaafd» Nederland, waarmee de auteur het verhaal koppelt aan een bredere politieke agenda.