Amerikaanse wielrenster stopt wegens 'mishandeld' lichaam: 'Toen had ik gemakkelijk kunnen sterven'
In dit artikel:
Veronica Ewers, de 31-jarige Amerikaanse klimster van EF Education–Oatly, legt haar profcarrière voor onbepaalde tijd stil en zal in 2026 niet professioneel koersen. Op Instagram gaf ze aan „een volledige reset” van haar lichaam nodig te hebben, nadat bloedtests uitwezen dat haar hormoonspiegels nog vrijwel nihil zijn. Eerder dit jaar was haar beste resultaat een 23e plek in een Tsjechische rittenkoers; in de Giro Donne werd ze 87e. Drie jaar geleden behaalde ze nog regelmatig top‑10‑plaatsen.
Ewers worstelt al jaren met de gevolgen van RED‑S (Relative Energy Deficiency in Sport): geen menstruatie sinds 2014, zwakke botten en ernstige maag‑darmklachten. In een uitgebreidere toelichting op Substack beschreef ze ook een periode van boulimia (eetbuien gevolgd door compenserend gedrag) en psychische druk om te presteren. Een valpartij tijdens de Tour de France Femmes in 2023, waarbij ze haar sleutelbeen brak en in paniek raakte, verergerde haar problemen. Later die zomer liep ze tijdens een trainingsrit zo ver door dat haar nieren faalden; ze zegt dat ze daardoor bijna stierf.
Een diëtiste stelde haar een harde keuze voor: doorgaan zoals voorheen met het risico op blijvende schade, of stoppen om eerst volledig te herstellen en pas daarna weer naar topsport terugkeren. Ewers kiest voor herstel: ze werkt aan het herstellen van haar lichaamsgewicht en rust uit omdat haar lichaam nu geen prioriteit aan prestatie kan geven. Ze erkent dat het moeilijk is haar identiteit als atleet los te laten, maar wil op lange termijn kunnen blijven sporten en uiteindelijk terugkeren met een gezond, functionerend lichaam.
Ewers’ palmares bevat twee profzeges, beide behaald vóór haar gezondheidsproblemen van 2022, toen ze ook negende werd in het eindklassement van de Tour de France Femmes. Haar besluit zet een schijnwerper op de risico’s van energietekort en eetstoornissen in duursporten: hormonale ontregeling, botverlies en sterk verminderde prestaties kunnen atleten dwingen prioriteit te geven aan gezondheid boven competitie.