Als wij onszelf moesten verkopen op Marktplaats, dan zou erbij staan: gebruikssporen, behoeft wat aandacht | column Herman Sandman

In dit artikel:

De verteller belt een vriend die een paar weken eerder had gebeld; hij begint met excuses voor het late terugbellen, maar de vriend reageert geruststellend: geen man overboord. Beiden blijken rond de zestig en bespreken hun recente fysieke ongemakken die ze vooral toeschrijven aan ouder worden: geen acute zorgen, eerder gebruikssporen en lichte beperkingen dan alarmklachten. Ze relativeren dat ze lang niet meer doen wat ze op hun vijfentwintigste konden; wat iemand nog aankan, wordt gewoon minder. Als concreet voorbeeld vertelt de vriend hoe hij bijna uit zijn fiets viel en moeite had om erop te klimmen, waarmee hij het beeld oproept van iemand die wel een dikke Porsche kan bezitten maar moeite heeft met eenvoudige dagelijkse beweging. De toon is plagerig en luchtig: het gesprek normaliseert ouderdomsklachten door humor en gedeelde herkenning, niet door paniek.