Alice Miller geloofde niet in pure kennis, er is meer nodig om beter te worden

In dit artikel:

In het boek "Eva's ontwaken" uit 2002 reflecteert Alice Miller, die in 2010 is overleden, op de rol van emotionele steun in persoonlijke ontwikkeling. Ze concludeert dat zelfhulpboeken alleen niet voldoende zijn; echte groei vereist ook empathische begeleiding door iemand die de weg van emotionele bewustwording succesvol heeft afgelegd.

Miller benadrukt dat ze als kind niet goed geassocieerd werd met haar vroegkinderlijke ervaringen omdat ze geen steun had van een therapeut die haar ontwikkelingstrauma kon helpen begrijpen. Ze is van mening dat therapeuten zelf ook hun kindertijd moeten verwerken om een gezonde therapeutische relatie te kunnen aangaan. De aanwezigheid van een ‘wetende getuige’ is cruciaal, omdat deze persoon niet dezelfde emotionele afhankelijkheid van ouders heeft en een veilige ruimte kan bieden om pijnlijke waarheden onder ogen te zien.

Miller wijst erop dat veel volwassenen nog steeds emotioneel afhankelijk zijn van hun ouders, wat hen belemmert in hun ontwikkeling. Ze pleit voor een actieve rol van therapeuten in het proces, maar stelt ook dat angst om hun ouders te confronteren hen tegenhoudt om diepere therapeutische processen te faciliteren. Dit kan leiden tot een toxische dynamiek in de therapie, waarbij de behoeften van de therapeut boven die van de patiënt komen.