ALARM: Waarom juicht GroenLinks-PvdA zo hard? Klaver weet dat hij de macht grijpt via de achterdeur!

woensdag, 24 december 2025 (14:37) - Dagelijkse Standaard

In dit artikel:

De tekst is een fel gekleurde opiniestuk dat alarm slaat over de aangekondigde samenwerking en toekomstplannen van GroenLinks en de PvdA. De kernbewering is dat de fusieclub onder leiding van Jesse Klaver zichzelf niet als verliezer ziet, maar juist juicht omdat zij verwachten veel politieke invloed te kunnen uitoefenen op een waarschijnlijk minderheidskabinet van VVD, D66 en CDA. Cruciale elementen uit het stuk:

- Wie: GroenLinks-PvdA (Jesse Klaver), VVD (o.a. Dilan Yesilgöz), D66 (Rob Jetten), CDA en rechtse partijen als PVV, FVD en JA21. De auteur en publicatie presenteren zichzelf als verzetsteam (DDS / Liberty Media) en doen actief oproepen om te doneren.
- Wat: De columnist interpreteert recente feestelijke boodschappen van GroenLinks-PvdA als euforisch signeer voor politieke winst; de echte dreiging zou zitten in het feit dat een minderheidskabinet steun nodig heeft van partijen buiten het kabinet, waardoor GL–PvdA beleidsmacht kan uitoefenen zonder verantwoordelijkheid te dragen.
- Wanneer/waar: De discussie speelt nu tijdens de formatie, met een expliciet oog op 2026—het jaar waarin de partijen officieel willen fuseren en de gemeenteraadsverkiezingen plaatsvinden.
- Waarom: Omdat D66 volgens de tekst weigert samen te werken met “radicaal rechts”, zou een VVD–D66–CDA-kabinet afhankelijk worden van linkse steun. Daardoor kan GroenLinks-PvdA volgens de auteur chantage uitoefenen over uiteenlopende dossiers (asiel, klimaatbeleid, spreidingswet, meer EU-invloeden), en tegelijk lokaal grond winnen via gemeenteraadsverkiezingen.
- Tactiek en conclusie van de auteur: GroenLinks-PvdA zou streven naar een brede machtsconcentratie — landelijk via gedoogsteun, lokaal via verkiezingen — met als einddoel een fusiepartij in 2026. De column waarschuwt dat dit het resultaat kan zijn van “slappe knieën” bij VVD/CDA en noemt de kiezer de uiteindelijke verliezer. De tekst eindigt met een directe fondsenwervende oproep voor de eigen organisatie.

Belangrijke context: het stuk is een interpretatie vol politieke retoriek en oproepen tot actie; het beschrijft de dynamiek van minderheidskabinetten (waarbij steun van niet-regerende partijen doorslaggevend is), maar bevat sterke normatieve en angstige taal en een duidelijk partijdige agenda.