Al is Marco Borsato een viespeuk, je mag nog altijd genieten van zijn muziek

In dit artikel:

Een jonge vrouw in een café uitte haar afschuw over Marco Borsato, beschouwend dat zijn muzikale carrière niet meer kan worden gescheiden van zijn vermeende immorele gedrag. Terwijl haar woorden de medewerkster van het café ongemakkelijk maakten, leek de vrouw trots op haar morele standpunt. Dit voorval staat symbool voor een breder maatschappelijk fenomeen: de neiging om kunstenaars te toetsen aan morele standaarden en hun werk te boycotten als zij daaraan niet voldoen.

De schrijver legt vervolgens bloot dat deze benadering inconsistente consequenties heeft. Voorbeelden zoals de antisemitische opvattingen van schrijvers als Céline en het morele falen van figuren zoals Multatuli en André Hazes worden aangehaald om aan te tonen dat veel gewaardeerde denkers en artiesten in hun levens ook problematische kanten hebben. Ondanks hun gebreken blijven we hun ideeën en werk waarderen op universiteiten en in cultuur.

In navolging daarvan waarschuwt de schrijfster dat als we dezelfde strikte morele maatstaven zouden aanleggen die de vrouw in het café hanteerde, we grote delen van ons cultureel erfgoed zouden moeten afkeuren, inclusief het schrappen van straatnamen en het verbannen van boeken. Ze pleit voor een realistische blik op kunstenaars als vaak complexe individuen wier geniale creaties soms hand in hand gaan met persoonlijke tekortkomingen.