Age de Vries (83) was sociale ambtenaar met gouden hart voor cliënten | In Memoriam

In dit artikel:

Age de Vries overleed op 28 oktober op 83‑jarige leeftijd. Hij werkte bijna veertig jaar bij de sociale dienst van Meppel en stond er bekend als een betrokken, rustige en hartelijke ambtenaar die veel voor zijn cliënten betekende. Collega’s en lokale politici herinneren hem als een verbindend mens met gevoel voor humor en een grote inzet voor voorlichting en hulp aan minima.

In de jaren tachtig brak De Vries met de bestaande terughoudendheid rond cliëntinformatie door zelf de Minima Bode te initiëren — een krantje dat huis‑aan‑huis werd verspreid en op de persen van de Meppeler Courant verscheen. Die open aanpak van informatieverstrekking droeg bij aan een breder vernieuwingsproces in Meppel; het leidde ertoe dat vakbonden de gemeente eind jaren negentig prezen om haar minimabeleid. Oud‑wethouder Jan Oldebesten typeert De Vries als iemand die meermaals Ambtenaar van het Jaar had mogen worden vanwege zijn pionierswerk.

Buiten zijn werk speelde De Vries een actieve rol in het verenigingsleven. Hij was tien jaar secretaris van voetbalclub Alcides, zat in het bestuur van ondernemersclub De Boogschutter en hielp mee aan het 100‑jarige jubileum van Alcides. Daarnaast vervulde hij functies in ouderraden van lokale scholen en was hij jarenlang secretaris van Stichting VORK, waar zijn sociale instelling goed tot uiting kwam.

Geboren op 12 januari 1942 in Akkrum als jongste in een gezin, bleef hij nauw verbonden met jeugdvrienden en lokale contacten. In Heerenveen leerde hij zijn vrouw Hilda kennen; het paar vierde in mei onlangs nog 55 jaar huwelijk. Toen hij in dienst trad bij de gemeente verhuisde het gezin naar Meppel; daar groeide hij uit tot een bekende en geliefde figuur in de stad.

Vanaf 1997 woonde De Vries in Nijeveen, waar het familie‑ en dorpsleven centraal stond. Hij hield van koken, bloemschikken, het versieren van de kerstboom en het bakken van oliebollen en appelflappen. Sport — vooral SC Heerenveen en de wedstrijden van Alcides — bleef belangrijk; ook voor zijn kleinkind Jorrik was opa een vaste steun en supporter.

Tijdens zijn uitvaart werd een door hemzelf geschreven tekst voorgelezen, waarin hij zijn ziekte beschreef en afsloot met dank aan medische medewerkers, verzorgers en zijn naaste familie en vrienden. De overledene wordt herdacht als een sociaal betrokken ambtenaar en verbindende persoonlijkheid die blijvende invloed had op het lokale minimabeleid en het verenigingsleven.