Afghaanse regisseur volgt haar moeder: wanneer die eindelijk onafhankelijk wordt, maakt de Taliban alles kapot
In dit artikel:
Writing Hawa volgt het persoonlijke en politiek geladen verhaal van Hawa, de moeder van journaliste en filmmaker Najiba Noori, en toont hoe individuele emancipatie door geopolitieke gebeurtenissen kan worden teruggedraaid. De documentaire begint als het intieme portret van een vrouw die op haar vijftigste besluit voor zichzelf te kiezen: Hawa, op haar dertiende uitgehuwelijkt en moeder van zes kinderen, leert lezen en schrijven en probeert met borduurwerk eigen inkomsten te verwerven. Tegelijkertijd is haar man zwaar dementerend en belanden veel alledaagse zorgtaken op haar schouders.
Wat aanvankelijk een zacht en liefdevol familiedocument lijkt, verschuift gaandeweg van toon en schaal. Zodra Amerikaanse troepen zich in 2020 terugtrekken, grijpt de opmars van de Taliban in en verandert de situatie voor vrouwen en meisjes drastisch. Noori verwerkt die wereldpolitieke omwenteling via scènes van gezinnen die het nieuws kijken, maar ook door persoonlijke gebeurtenissen: haar kleindochter Zahra, die als peuter door haar vader van haar moeder werd gescheiden en twaalf jaar onder zijn macht leefde, duikt plots op. Hawa neemt haar in huis met de bedoeling haar naar de universiteit te laten gaan, maar het lot van Zahra wordt overschaduwd door de nieuwe machtsverhoudingen.
In 2021 wordt Najiba gedwongen Afghanistan te ontvluchten; zij vlucht naar Frankrijk en haar broer Rasul neemt de camera over. De film verandert daardoor opnieuw van auteurschap en perspectief, maar juist die gedaantewisselingen versterken het geheel: door vijf jaar lang intiem familiefilmmateriaal te combineren met het directe effect van de Taliban-aanval op Kabul, ontstaat een multilayered verslag van generaties Afghaanse vrouwen die proberen autonomie op te bouwen — en telkens geconfronteerd worden met krachten buiten hun bereik.
Writing Hawa is geen cynische aanklacht, maar een zuinig, soms hartverscheurend document van woede, wanhoop en doorzettingsvermogen. Het laat zien hoe weinig controle mensen soms hebben over hun levensloop, en prijst tegelijk de veerkracht van een vrouw die, zelfs onder druk, blijft proberen een eigen bestaan op te bouwen.