Acteur en docent Hugo Metsers: 'Ik ben geen vieze man'
In dit artikel:
Hugo Metsers (57), acteur en voormalig docent aan de Film Actors Academy Amsterdam (FAAAM), blikt terug op de maanden na 26 februari 2022, toen een Volkskrantartikel hem publiekelijk “gecanceld” liet voelen. In dat stuk deden 34 oud-studenten hun verhaal; zeven van hen werden prominent aangehaald. Metsers zegt dat sommige beschuldigingen – zoals heimelijk bespieden in kleedkamers of studenten aanraken – niet kloppen. Hij erkent echter dat hij soms dominant en intimiderend kon overkomen en dat studenten zich daardoor onveilig voelden. Die machtspositie heeft hij onvoldoende onderkend en dat verwijt neemt hij zichzelf aan.
De publicatie heeft grote gevolgen gehad: persoonlijk leed, grote twijfel aan zichzelf en een vrijwel onmiddellijke stilstand van zijn carrière als docent en regisseur. Metsers vertelt dat hij maandenlang niet durfde te daten en sociale situaties vermijdde uit angst gestigmatiseerd te worden. Hij beschrijft wisselende gevoelens van wanhoop en hoop, en noemt de rol van subsidiegevers en reputatiezorgen als belangrijke barrières voor een mogelijke comeback.
Metsers schetst ook zijn privéleven en achtergrond als verklaring voor wie hij geworden is. Zijn jeugd was turbulent: zijn vader, die hij als een ‘halfgod’ zag maar die het gezin verliet toen Hugo vier was, keerde later terug maar toonde weinig emotie. Pleuni Touw, zijn stiefmoeder, nam veel zorg op zich. Metsers reflecteert op hoe verwaarlozing, eenzaamheid en aandachtstekort hem als kind radeloos maakten; hij nam zelfs geld van huis en loog erover om aandacht te krijgen. Die ervaringen, meent hij, hebben zijn gedrag en zijn behoefte aan controle en affectie gevormd.
Persoonlijk erkent hij ook fouten: een affaire met de vrouw van een ander en andere misstappen die hem achteraf moreel kwetsbaar voelen. Hij volgt therapie en heeft geleerd om meer ruimte te geven aan anderen — eenvoudige adviezen zoals ‘laat de ander eerst praten’ noemt hij behulpzaam. Dagelijkse meditatieoefeningen (een variant van de zonnegroet) helpen hem rust te vinden. Hij schreef een boek waarin veel van deze thema’s terugkomen en zegt dat dat schrijvend inzicht bracht, ook over zijn patroon van voortdurend rekening houden met zijn ouders.
Metsers benadrukt dat hij niet zichzelf ziet als een “vieze man”, maar erkent wél verantwoordelijkheid voor het onveilige gevoel dat studenten hebben ervaren. De affaire heeft hem leerpunten gebracht, maar ook een blijvende frustratie over wat hij ervaart als disproportionele gevolgen. Zijn huidige relatie met vriendin Marrit en de therapie helpen hem aan een andere omgang met mensen te werken; hij wil leren geven én ruimte laten. De zaak raakt bredere thema’s: machtsverhoudingen in het onderwijs, grensoverschrijdend gedrag en de impact van cancelcultuur op iemands leven en loopbaan.