Achter overval op Louvre zat geen meesterbrein, maar stelletje kansarme sloebers: 'Opdracht van onbekenden'

In dit artikel:

De diefstal van de Franse kroonjuwelen in het Louvre — aanvankelijk bestempeld als de ‘kraak van de eeuw’ — bleek verre van een geraffineerde operatie. Onlangs drongen onbekenden met een hoogwerker de Apollo-galerij van het museum binnen en roofden binnen enkele minuten juwelen ter waarde van circa 88 miljoen euro. Waar men in eerste instantie sprak over een meesterbrein, wijst het profiel van de verdachten juist op een amateuristische, kansarme groep zonder grote infrastructuur of verfijnde planning.

Onderzoekers concluderen dat het een snelle, weinig geraffineerde inbraak was: de daders maakten gebruik van eenvoudige middelen en profiteerden van veiligheidslacunes. Het beeld dat rijst is dat van opportunistische plegers die uit financiële noodzaak of korte-termijn gewin handelden, niet van een professioneel internationaal netwerk. Dat roept vragen op over de bewaking van topstukken in prestigieuze instellingen als het Louvre.

De roof heeft zowel symbolische als praktische gevolgen. Symbolisch is het een gevoelige blamage voor Frankrijk en het museum; praktisch wordt het lastig om de geroofde objecten te vervreemden omdat de kroonjuwelen wereldwijd herkenbaar zijn. De zaak zal waarschijnlijk leiden tot aangescherpte beveiligingsmaatregelen en een onderzoek naar hoe zo’n waardevolle collectie zo kwetsbaar bleek. Ook rijzen er zorgen over de rol van sociale achtergronden en economische routes naar criminaliteit: deze rooftocht lijkt eerder een symptoom van kleinere, structurele problemen dan van één groot complot.