Aangiften van winkeldiefstal tot straatroof in de prullenbak: 'Je voelt je machteloos'
In dit artikel:
Onderzoek van NOS en Pointer toont dat jaarlijks tienduizenden aangiften ongezien worden afgesloten omdat de politie simpelweg niet genoeg rechercheurs heeft om alle meldingen te onderzoeken. Door personeelstekorten schuift de dienst steeds vaker zaken terzijde; dat heeft grote gevolgen voor slachtoffers, blijkt uit gesprekken met drie gedupeerden.
In december werd studente Sasja Mertens op station Uitgeest aangevallen door een verwarde vrouw. Hoewel agenten ter plaatse waren en er getuigen en camerabeelden waren, kon zij pas een week later op het politiebureau in Heerhugowaard aangifte doen. Maandenlang hoorde ze niets: in mei werd de zaak volgens haar later afgewezen vanwege gebrek aan personeel. De aanval leidde tot een langdurige hersenschudding, verlies van werk en studieplekken en medische behandelingen; Mertens zegt dat zij zich niet serieus genomen voelt en twijfelt of ze nog eens aangifte zou doen.
Slijter Arjo van Oostenbrugge uit Bennekom deed in juli online aangifte nadat twee mensen tien flessen ter waarde van circa 800 euro hadden meegenomen op camerabeelden. Via sociale media achterhaalde hij snel namen en adressen en gaf die door aan de politie. Toch volgde geen teruggave of afdoening: na een korte huisbezoek van de wijkagent ontving hij een brief dat de zaak niet belangrijk genoeg werd geacht wegens personeelstekort. De ondernemer voelt zich machteloos en financieel benadeeld.
Student Marcus (achternaam bekend bij de redactie) werd in december in Amersfoort overvallen en zwaar mishandeld; ook hij maakte aangifte, maar kreeg aanvankelijk een afspraak pas na tien dagen omdat het ‘te druk’ was. Na aandringen werd hij toch snel geholpen, maar de politie opende het onderzoek pas een maand later en sloot het direct weer; nadere uitleg ontbrak. Marcus ervaart frustratie en vermoedt dat structurele onderbezetting de reden is. Ook hij leed medische gevolgen en moest stages en reizen afzien.
De verhalen illustreren drie problemen: politieprioritering vanwege personeelsgebrek, gebrek aan transparantie richting slachtoffers en de praktische gevolgen van vertraagde of beëindigde onderzoeken (bijvoorbeeld het wissen van camerabeelden na 48–72 uur). Slachtoffers blijven vaak zonder voortgangsbericht of restitutie achter, wat ertoe kan leiden dat mensen minder geneigd zijn aangifte te doen—met mogelijke gevolgen voor rechtshandhaving en gedegen opsporing.