3 redenen waarom 'Boots' meer is dan een zoveelste coming-of-age-reeks
In dit artikel:
De Netflixserie Boots plaatst de jonge Cameron Cope (gespeeld door Miles Heizer) midden in het basiskamp van de Amerikaanse mariniers in 1990 — een coming-of-age die niet draait om school of eerste liefdes, maar om overleven en zelfbehoud in een omgeving die geen ruimte laat voor homoseksualiteit. De serie is losjes gebaseerd op de memoires The Pink Marine van voormalig marinier Greg Cope White en volgt Cameron, die uit wanhoop een nieuwe start zoekt na jaren pesterijen, maar ontdekt dat ook het leger hem dwingt zijn identiteit te verbergen omdat homoseksualiteit toen nog verboden was.
Drie kenmerken maken Boots zwaar maar krachtig. Ten eerste vormt de kazerne het echte groeipodium: drillsergeanten, homofobie, racistische opmerkingen en fatshaming zijn dagelijkse realiteit. De serie laat die gewelddadige, vernederende routines zien zonder moraliserende vingerwijzing; toeschouwers trekken zelf de conclusies. Heizer geeft Cameron een kwetsbaarheid die geloofwaardig blijft, mede dankzij een innerlijke stem die hem door moeilijke momenten leidt — een verteltruc die zowel humor als pijnlijke zelfreflectie oplevert en illustreert hoe iemand zich moet verstoppen om te overleven.
Ten tweede zoekt showrunner Andy Parker geen propagandistische lofzang op het korps, maar ook geen eenzijdige aanval. Boots toont zowel de destructieve kanten — fysieke en mentale druk, toxische mannelijkheid — als het feit dat sommige recruten er vaardigheden en vriendschappen uit halen: discipline, veerkracht en bandgenoten die samen door de hel gaan. Die relaties voelen authentiek en complex. De gespannen relatie tussen Cameron en de bullebak-sergeant Sullivan (Max Parker) voegt extra diepgang: Sullivan ziet in Cameron iets wat hij zelf onderdrukt, wat leidt tot een pijnlijke dynamiek van agressie en kwetsbaarheid.
Ten derde gebruikt de serie popcultuur uit de vroege jaren 1990 (Wilson Phillips, Golden Girls, George Michael, Sade) niet louter als nostalgie maar als concrete aanwijzing voor wat Cameron moet verbergen; zijn muzieksmaak botst met de hypermasculiene militaire wereld en benadrukt de absurditeit van het in hokjes dwingen van mensen.
Boots is geen makkelijke kijkervaring, maar wel relevant: scherp, soms grappig, vaak hartverscheurend en ongemakkelijk. Alle acht afleveringen zijn nu op Netflix te zien.